Opowiedz mi o Panu Bogu : mały podręcznik wiary dla dzieci, rodziców i wychowawców

Brak okładki

Książka

W koszyku

oceń

Opowiedz mi o Panu Bogu : mały podręcznik wiary dla dzieci, rodziców i wychowawców / Josef Osterwalder ; przekł. [z niem.] Wincenty Łaszewski. - Warszawa : Wydaw. Księży Marianów, 1993. - 105, [3] s. ; 20 cm.

Autor

Osterwalder Josef (1940- ).

Temat

Wychowanie religijne

Gatunek

Wydawnictwa popularne

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia GBP w Porąbce

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 2 (1 egz.)

Wypożyczalnia Filii W Bujakowie

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 27 (1 egz.)

Wypożyczalnia Filii w Czańcu

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 27 (1 egz.)

Wypożyczalnia Filii w Kobiernicach

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 27 (1 egz.)

Strefa uwag:

Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca

Streszczenie: Książka jest pomocą dla rodziców i wychowawców w ich codziennych rozmowach z dziećmi o świecie i o Bogu. W ułożonych tematycznie rozdziałach przedstawiono najważniejsze elementy wiary chrześcijańskiej (znaczenie sakramentów, tajemnica Kościoła, rola Bożych przykazań, sposoby modlitwy) w sposób najwłaściwszy dla percepcji najmłodszych dzieci, zgodnie ze schematem: zdarzenie z życia dziecka rodzące problem, przypowieść lub opowiadanie, możliwa reakcja dziecka.

Recenzje:

Josef Osterwalder jest autorem książek o Bogu. Ma na swoim koncie dzieła dla dzieci. Jednym z nich jest „Opowiedz mi o Panu Bogu. Modlitwa i przykazania”. Książkę w 2013 roku wydał Promic.
Marcin to mały obserwator. Ciągle pyta tatę, dlaczego powinno być tak a nie inaczej. Tata ma na to mądre odpowiedzi, które przedstawia mu za pomocą historyjek. Opowiada mu o tym, że kościół to nie tylko budynek, ale przede wszystkim wspólnota ludzi, (...) o tym, że trzeba być dobrym dla bliźnich i pomagać sobie nawzajem. Pokazuje też synowi, że modlitwa to nie powtarzanie wyuczonych reguł, ale przede wszystkim słuchanie. Nie trzeba odmawiać modlitw typu „Ojcze nasz”, by się modlić. Tata jest cierpliwy i przedstawia sytuacje, które interesują chłopca, w sposób przystępny i zrozumiały. Marcin wyciąga z nich odpowiednie lekcje, a czasem dyskutuje z ojcem, czy dobrze zrozumiał opowieść.
Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza mówi o kościele i sakramentach. Druga tyczy się przykazań, a ostatnia – modlitwy. W każdej znajdziemy różne sytuacje, w których tata rozmawia z Marcinem i opowiada mu historie związane z wiarą i religią.
Każdy rozdział ma oprócz tytułu, podtytuł i motto towarzyszące. Wszystko jest estetycznie wykonane i starannie. Do tekstu dopasowane są obrazki autorstwa Renaty Krześniak. Są to kolorowe ilustracje, proste i z małą ilością szczegółów. Na większości jest Marcin, czasem pojawiają się postaci z opowieści taty.
Język jest prosty. Książka dostosowana jest do młodych czytelników. Gdy ją dostałam, miała dołączoną kartkę z informacją, że jest to prezent z okazji pierwszej komunii (śmiech mojej mamy na ten widok dalej huczy mi w głowie, bo moja komunia odbyła się trzynaście lat temu).
Moim zdaniem to dobra lektura dla dzieci w podstawówce. Uczy ich czym jest wiara, odchodzi jednak od szablonowego jej traktowania. Nie jest to katechizm, nie ma też spisanych przykazań i omówienia ich. Są za to pouczające historie, mądre rady i ciekawe podejście do sprawy. Myślę, że taka książka to faktycznie dobry pomysł na prezent komunijny. Dziecko może dzięki niej zrozumieć, że modlitwa to nie mechaniczna czynność, a kościół to nie tylko budynek. To mądra lektura, która na pewno przyda się rodzicom, gdy będą chcieli porozmawiać ze swoimi pociechami na temat Boga i religii.
Komu polecam? Przede wszystkim tym, którzy szukają czegoś, co pomoże ich dzieciom zrozumieć, czym naprawdę jest wiara i jak do niej podchodzić. Może i rodzice dowiedzą się czegoś nowego z tej książki. Sądzę, że mogłoby się o tej pozycji mówić na lekcjach religii. Na pewno byłoby to bardziej pożyteczne, niż teoretyczne pogadanki, które nie zawsze do wszystkich trafiają.